இறைவனிடம் கையேந்துங்கள்

பிற அனைத்து உயிரினங்களினும் மேலான அறிவுள்ளவனாகக் கருதப்படும் மனிதன் உண்மையில் அத்தகைய கருத்துக்கு அருகதையுள்ளவனா என்பது சிந்திக்கத் தக்கதே. இயற்கையின் ரகசியங்களை ஆராய்ந்தறிந்த மனிதன் அதனால் ஏற்பட்ட விஞ்ஞான முன்னேற்றத்தின் துணையுடன் செயற்கைக் கோள்கள் முதல் பல அற்புதமான சாதனங்களையும் படைத்ததனால் செருக்கடைந்து தன்னை இறைவனுக்கு நிகராக எண்ணிக்கொண்டு மனிதத் தன்மையை மறந்தான். பிறரிடம் அன்பு செலுத்துவதன் அவசியத்தை உணரத் தவறிவிட்டான். தன் வாழ்நாள் வெகு சில காலமே எனும் உண்மையை அறிந்தும் அறியாத மயக்க நிலையிலேயே ஆயுள் முழுமையும் கழித்து தான் சேர்த்த செல்வங்களைத் தானும் முழுமையாக அனுபவியாமல் பிறரது துயர் துடைக்கவும் உதவாமல் மடிந்த பின்னரும் பிறர் துன்பப்படக் காரணமாகிறான்.

இததகைய சிற்றறிவாளரான மனிதர்களுள் பிறரை விட ஏதேனும் ஓர் வகையில் அனுகூலமான நிலைமையில் உள்ளவன் அவ்வனுகூலத்தைத் தனக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்தித் தான் மட்டும் வாழ்வில் உயர முயல்கிறான். அத்தகைய அனுகூலத்தைப் பெறாதவன் பலவீன்மடைந்து வாழ்வின் அடிப்படைத் தேவைகளையும் பூர்த்தி செய்ய வகையின்றி வருந்துகிறான். அவ்வருத்தத்தில் தன்னை விட மேலான நிலைமையிலுள்ளவனைக் கண்டு பொறாமை கொண்டு மன நிம்மதியையும் இழக்கிறான்.

இத்தகைய ஏற்றத் தாழ்வு கருதும் மனப்பான்மையுள்ள மாந்தர்கள் துன்பங்களிலிருந்து என்றும் விடுதலை பெற மாட்டார்கள். உலக வாழ்வில் இரவும் பகலும் மாறி மாறி வருவதைப் போலவே பிறப்பும் இறப்பும் இன்பமும் துன்பமும் மாறி மாறி வருபவையே. இந்த ரகசியத்தை உணர்ந்தவனே அறிவாளி. அத்தகைய அறிவாளிகளும் இதே சமுதாயத்தில் நம் கண்முன்னரே வாழ்ந்து வருகிறார்கள் என்பதை நாம் அறிந்து நாமும் அவர்கள் போல அறிவாளிகளாகி வாழ்வில் விதிவசமாக நேரும் துன்பங்களைத் தாங்கப் பழகிக் கொள்வோமெனில் வாழ்வில் என்றும் இன்பம் நிலவ வழி ஏற்படும்.

நமக்கொரு துன்பம் நேருகையில் அதிலிருந்து விடுபட நாம் சாதாரணமாக சக மனிதர்களின் உதவியை நாடுகிறோம். சக மனிதர்கள் உதவாவிடில் மனமொடிந்து நம்மை நாமே கடிந்து கொண்டு துன்பத்திலேயே உழல்கிறோம். வாழ்வில் நேரக்கூடிய அனைத்துத் துன்பங்களிலிருந்து விடுபடும் சக்தி நமக்குள்ளேயும் உண்டு என்பதும் மேலும் இயற்கையின் துணையும் நமக்கு என்றும் உள்ளதென்பதும் சற்றே சிந்தித்தோமெனில் நமக்கு விளங்கும். அத்தகைய அறிவுத் தெளிவு பெற மிகவும் இன்றியமையாதது இறையுணர்வாகும். இறையுணர்வு கொண்டவர் ஆணவமகன்று என்றும் எங்கும் நிறைந்திருக்கும் இறைவனை உணர்வால் உணர்ந்து அறிவால் அறிந்து அவனருளை நாளும் வேண்டிப் பெற்று இன்ப வாழ்வு வாழ்வது திண்ணம்.

வையகத்துக்கில்லை மனமேயுனக்கு நலஞ்
செய்யக் கருதியிது செப்புவேன் பொய்யில்லை
எல்லாமளிக்கும் இறை நமையுங் காக்குமெனும்
சொல்லா லழியுந் துய்ர்

இறைவனிடம் கையேந்துங்கள்

இயற்றியவர்: ஆர். அப்துல் சலாம்
பாடியவர்: நாகூர் ஈ.எம். ஹனீபா

இறைவனிடம் கையேந்துங்கள் அவன்
இல்லையென்று சொல்லுவதில்லை
பொறுமையுடன் கேட்டுப்பாருங்கள் அவன்
பொக்கிஷத்தை மூடுவதில்லை
இறைவனிடம் கையேந்துங்கள் அவன்
இல்லையென்று சொல்லுவதில்லை

இல்லையென்று சொல்லும் மனம் இல்லாதவன்
ஈடு இணையில்லாத கருணையுள்ளவன்
இன்னல்பட்டு எழும் குரலைக் கேட்கின்றவன்
எண்ணங்களை இதயங்களைப் பார்க்கின்றவன்

இறைவனிடம் கையேந்துங்கள் அவன்
இல்லையென்று சொல்லுவதில்லை

ஆசையுடன் கேட்பவர்க்கு அள்ளித்தருபவன்
அல்லல் துன்பம் துயரங்களைக் கிள்ளியெறிபவன்
பாசத்தோடு யாவரையும் பார்க்கின்றவன்
பாவங்களைப் பார்வையினால் மாய்க்கின்றவன்
அல்லல்படும் மாந்தர்களே அயராதீர்கள்
அல்லாவின் பேரருளை நம்பி நில்லுங்கள்
அவனிடத்தில் குறையனைத்தும் சொல்லிக்காட்டுங்கள்
அன்பு நோக்குத் தருகவென்று அழுது கேளுங்கள்

இறைவனிடம் கையேந்துங்கள் அவன்
இல்லையென்று சொல்லுவதில்லை

தேடும் நேயர் நெஞ்சங்களில் குடியிருப்பவன்
தேடாத மனிதருக்கும் உணவளிப்பவன்
வாடும் இதயம் மலர்வதற்கு வழிவகுப்பவன்
வாஞ்சையோடு யாவருக்கும் துணை நிற்பவன்
அலைமுழங்கும் கடல்படைத்து அழகுபார்ப்பவன்
அலையின் மீதும் மலையின் மீதும் ஆட்சி செய்பவன்
தலைவணங்கிக் கேட்பவர்க்குத் தந்து மகிழ்பவன்
தரணியெங்கும் நிறைந்து நிற்கும் மகா வல்லவன்

இறைவனிடம் கையேந்துங்கள் அவன்
இல்லையென்று சொல்லுவதில்லை